Ponad pół miliona Polaków jest wydartych z życia

Depresja lekooporna jest poważnym schorzeniem, które może dotknąć każdego z nas, bez względu na wiek i płeć. Często bywa jednak trywializowana, a konsultacja ze specjalistą jest odkładana przez pacjentów na kolejny tydzień, miesiąc, rok. Nierzadko zdarza się, że pacjenci chorujący na depresję lekooporną mają za sobą wiele nieudanych metod leczenia. Ocenia się, że od 10% do nawet 30% pacjentów nie reaguje na dwie próby leczenia lekami przeciwdepresyjnymi z różnych grup farmakologicznych. Sama depresja to nie tylko obniżony nastrój, ale też brak satysfakcji z wykowywanej pracy, adecyzyjność, zmiany w masie ciała, zaburzenia snu, poczucie utraty energii, ale też drażliwość i pobudzenie. Stąd tak trudno niekiedy zastosować odpowiedni lek. Dzisiaj już wiemy, że skuteczny lek przeciwdepresyjny nie zredukuje objawów w 100% i że poza aktywnym leczeniem objawów, musimy myśleć o utrwalaniu poprawy i leczeniu podtrzymującym, by jak najdalej odsuwać prawdopodobieństwo nawrotu.

mówi prof. dr hab. n. med. Janusz Heitzman

Wierzę, że kluczem do wyzdrowienia jest zaakceptowanie choroby i jak najwcześniejsze zastosowanie dobrze dobranej terapii, wdrożonej w oparciu o konsultację z lekarzem psychiatrą. Jeśli dodatkowo spojrzymy na dane z okresu pandemicznego, kiedy tak dużo osób mierzy się z dolegliwościami natury psychicznej, widzimy, że depresja lekooporna stała się jeszcze powszechniejszym problemem klinicznym.

dodaje prof. dr hab. n. med. Janusz Heitzman.